Czasami. Z innej beczki.

Jak tak dłużej pomyślę, to nie walczę z samoakceptacją, ja jej po prostu nie mam najzwyczajniej w świecie.

Bo mam nos za duży i usta za wąskie. I niesamowicie ciemne oczy, a paradoksem jest, że przecież naturalnie jestem blondynką [tak, serio] niemal białe rzęsy i moja cera od urodzenia pozostawia wiele do życzenia, popękane naczynka, zacienienia, tu za sucho, tam za tłusto, tu wypryski, tam blizny, nieładny kolor skóry i w ogóle taka jestem jakaś zawsze pucołowata i pieprzyki niekoniecznie są tam gdzie chciałabym żeby były.

Po przebudzeniu jak patrzę na siebie to od razu stają mi przed oczami te wszystkie zdjęcia azjatek/koreanek/japonek/chinek bez makijażu. Ten brak rzęs, te małe oczy. Bez żadnego zawahania mogę powiedzieć że czuję się jak Promise Tamang. Co jednak czyni ze mnie wielką talenciarę, bo choć Nicki Minaj ani Pocahontas się w godzinę nie stanę, a o Monroe nie mam nawet odwagi marzyć, to jakoś znoszę w makijażu moją gębę. Zaprzyjaźniłam się z tapetą. Trudno.

Jak to się mówi - będą hejty. Też trudno.

Swoją drogą - jeśli jesteś facetem i masz przepiękną dziewczynę bez skaz na niebiańskiej buźce, która nakłada na nią tylko krem, kochaj ją z całej siły nawet gdy jest głupiutka. Ja wolę umieć się umalować.

Ku pokrzepieniu wszystkim którzy kiedykolwiek odważyli się na słodkie komentarze w moją stronę na temat mojego wyglądu; łatwo Was wykiwać:

Czternastego marca o 23:45 kończę 19 lat, mam wzrost trzynastolatki, zdrowie sześćdziesięciolatki a chwilami czuje się na osiemdziesiąt, jest naprawdę fajnie. A w marcu jak w garncu, dzień: 12 stopni, noc: 0 stopni.  Szał na facebooku: Sulin i Deynn w teledysku, szał na youtubie: first kiss, szał na instagramie: sunny, sun, sunday, jee, no rzeczywiście, nawet ja, na tej zapyziałej ulicy widzę słońce, nawet jak wstaję o 16, niesamowite! Wiosna pełną gębą. Koty się marcują, gołębie gruchają, a ja będę miała dużo roboty i już zacieram ręce na myśl o wyparzaniu robaków i nauce latania. Lajf is bjutiful.